Behin, goiko zeruetan, Jesus San Pedrorekin hasi zen mokokan; Jesusek errieta bota zion San Pedrori, esanez, negarren aurrean bihotza samurtzen zitzaiola-eta, zerura behar ez zirenak sartzen uzten zituela. San Pedro, nahigabeturik, zin egin zuen etortzen zitzaion hurrengo estutuko zuela eta ez zuela nolanahi pasatzen utziko.
Hurrengoa alkate andaluz bat zen, eta zerura sartzeko baimena eskatu zuen, kontzientziaz eta gorputzaz garbi zegoela gaineratuz.
San Pedrok esan zion:
- Gorputza garbia ote duzun ikusteko, munduko purga bat hartu behar duzu.
Purga jasan nahi ez eta alkate andaluzak bi mila pezeta –hamabi €- eskaini zizkion, purgarik gabe pasatzen uzteko
.
Eta San Pedrok:
- Hemen diruak ez du deus ere balio.
Orduan alkateak:
- Nire probintziako gobernadoreak ehun pezeta ere pozik hartzen ditu, nik nahi dudana egiteko.
Orduan, San Pedrok aingeru guardakoari munduko purgaren bila joateko agindu zion. Berehala ekarri zuen aingeruak eta alkateari purga harrarazi.
Berehala hasi zen alkate andaluza ahotik barnekoak botatzen: lehenik, belar batzuk, gero errepidetako txintxarriak, eta, azkenik, pinu zuhaitz batzuk.
Hori ikusirik, San Pedrok erran zion:
- Zure gorputza ez dago garbi zerura joateko; zer gertatu zen hori orain botatzeko?
Aingeru guardakoak esan zuen:
Alkatea zelarik belarrak errentan hartzen zituen, baita errepideak eta oihanak ere, gero beste bati saltzeko.
Orduan San Pedrok esan zuen:
- Horiek itzuli arte ez zara zerura joango. Orain berandu da.
Ezkerreko aldean atari bat erakutsi zion, esanez:
- Zoaz hemendik; hor badaude, infernuan, zu bezalako beste alkate batzuk...
Hiriberriko Maximino Iziz-ek kontatua,
