Lamia eta emagina errota-baltsara heldu ziren eta, han, lamiak ura baztertu eta bidea idortu zuen, bera eta emagina iturri-begiko zulotik sartu ahal izateko.
Emaginak egin beharreko lana eginda, lamiak hauxe esan zion:
- Begira, zure lanaren ordainetan, ez eskatu txarrantxa baino. Beste zernahi eskatzen baduzu, ikatza baino ez duzu eramanen. Eta etxera itzultzean, ez ezazu atzerantz begiratu.
Beraz, emagina lamiaren txarrantxarekin itzuli zen. Baina etxera sartzean, atea ixteko unean aurpegia atzerantz bueltatu zuen eta...
“Kaska!”
Indarrez jaurtiriko harrikada batek atean zulo handi bat egina zuen. Halere, kanpoaldean, lamiaren arrastorik ez...
Diotenez, ate horretako zulo hartatik katuak eta txakurtxoak ibiltzen ziren sartu-irten, goiz-arratsetan, urtetan eta urtetan, lamien beldurrik gabe…
Arestian han nintzen ni, eta orain hemen naiz.
